15 aug (vr) Wirtschaftsarchiv

Rond 9:30 waren we bij het Glarner Wirtschaftsarchiv. Archivaris Andreas Iten had al drie boeken klaar gelegd en ook de volledige correspondentie van Johann Blumer.
Hij werkte pas 1,5 jaar bij het archief, dus verontschuldigde hij zich dat hij nog niet heel goed in alle familienamen en verhalen zit. Ik kreeg van hem het e-mailadres van de laatst levende broer Kindlimann die medeoprichter was van dit archief. Hun zuster had er graag een uitgebreid industrie-archief van gemaakt terwijl de broers wellicht liever alleen de Bumer collectie hadden gewild. Mevrouw Kindlimann overleed vorig jaar, evenals een van de broers in juni of juli dit jaar.

Het was een heel rijke familie en de familie betaalt via een particuliere stichting voor het archief.

Kanton Glarus geeft ook subsidie. Het kantonsarchief in Glarus zou graag de gegevens digitaal overnemen, maar dat is nu niet handig omdat het Wirtschafts Archiv in Schwanden aan het overstappen is op een ander digitaal archiefsysteem. Er moet nog veel gedigitaliseerd in kaart gebracht worden.

We troffen een uitgebreid overzicht van de vele toenmalige (1868 - 1869) en huidige industrieën in Schwanden  en omstreken. 

Het Glarus industriewonder wordt het genoemd. Lees meer

Andreas Iten kwam uit Bottrop in Duitsland en was onderwijzer op een basisschool geweest. Hij had op die verse plaatsen in in Zwitserland gewoon en gewerkt. Onder andere bij de SBB (Zwitserse treindienst) maar hij was afgekeurd en had zich kunnen omscholen tot archief medewerker hier in Schwanden. Hij geeft  verzorgt ook rondleidingen voor 100 Frank. Door de telefoon had ik dat voorstel voor een rondleiding eigenlijk al afgewezen en gezegd dat we alleen het archief wilden zien, maar we kregen toch leuke gesprekken met elkaar en uiteindelijk heeft hij ons een mooie rondleiding gegeven. 

ik vraag mij nu wel af waarom heeft Jan Schindler niets geschreven over dit wonder van industrie in Glarus. Of las ik eroverheen?

De Blumer-Jenny textielbedrukkers trokken vanaf 1828 de hele wereld over en zij bedrukten vooral dunne stoffen voor de Turkse markt: sluiers voor de vrouwen en doeken voor de mannen voor onder hun fez als bescherming tegen de zon.
De Turkse president Mustafa Kemal Atatürk verbood de fez in 1925 bij wet, als onderdeel van zijn moderniseringsstreven naar een seculiere republiek. Lees meer

Rond 1880 was het bijna helemaal gedaan met de (handmatige) textiel drukkerij omdat Engeland het goedkoper (en machinaal) kon, maar de fabriek van Blumer moderniseerde ook en bleef bestaan tot 1980. Ze maakten ook mouchoirs: kleine vierkante doekjes gebruikt als zakdoeken maar ook als halsdoek.

We vertelden dat we voornamelijk Zwitsers tegenkwamen op onze wandelingen. Hij vertelde dat dit mogelijk het effect van Corona was. Net als de dure kopjes koffie a 5 Zwitserse Frank. In coronatijd ontdekte men dat men heel goedkoop zelf kan koken en in Zwitserland op vakantie kan gaan.
Daarvoor had iedereen verre reisplannen: hoe verder weg, hoe beter. Andreas zelf is geen reiziger en weet ook niet hoe duur de kopjes koffie in het buitenland zijn.
Hij heeft slechts 4 weken vakantie en gaat in september wandelen. En in ieder geval is hij weg als hier het worstelweekend aanbreekt, want dat is extreem populair, populairder dan voetbal. We hadden de posters al in Mollis gezien, waar het plaatsvindt:
Lees meer
en ook op ESAF2025.ch

De letters ESAF staan voor "Eidgenössisches Schwing- und Älplerfest". Dit is Duits voor "Federaal Zwaai- en Alpenfeest" (of "Federaal Zwaaiers- en Herdersfest"). Het is het grootste Zwitserse festival voor:

• Schwingen - een traditionele Zwitserse worstelkunst

• Älpler-sporten - traditionele Alpine/herderssporten

Het ESAF 2025 vindt plaats van 29-31 augustus 2025 in het Glarnerland (Zwitserland). Het is een groot traditioneel Zwitsers sportevenement dat de oude Alpine tradities en cultuur viert. Het wordt gehouden op het vliegveld van Mollis, waar "geschwungen" (geworsteld) wordt en stenen worden gestoten, en waar heel Zwitserland samenkomt voor dit traditionele evenement.

Het was nog steeds enorm warm, dus we besloten maar niet verder te gaan wandelen,en een rustdag te houden voor onze vertrekdag zaterdag. 

We besteedden ons laatste contant geld aan muesli koeken en brood.