3 aug (zo): naar Rautiwaterval en wit kruis (Näfels)

's Ochtends liepen we even door de mooie tuin naar boven, waar onze gastheer G. nu inwoonde bij zijn vriend.
We ontdekten later dat we in zijn helft van de woning woonden. Het woonhuis hebben ze gesplitst in 2en. G. verhuurt zijn deel van het huis via airbnb. Hij vertelde dat hij hier sinds 4 jaar woont.Het woonhuis oogde oud, maar was toch pas in 1940 gebouwd, zei G.

Ik had hem de afgelopen weken al diverse keren gevraagd naar de Glarner Card, een toeristenkaart, waarmee we gratis van trein en bus gebruik zouden kunnen maken. Iedere keer had hij gezegd dat hij het nog na zou vragen. Hij had er nog niet van gehoord. 
Nu vroeg ik het weer en weer zei hij dat hij er nog niets van af had geweten, maar hij had zich hier nu kosteloos voor aangemeld. Maar helaas voor ons te laat. Pas volgend jaar zou hij het de gasten kunnen aanbieden. Hij verontschuldigde zich. We waren echt de eersten, die hier om vroeger.

Ik gag hem één van de standaard brieven die ik thuis had geprint en waarin ik uitleg dat ik op zoek ben naar familieleden van Jan Schindler met links naar zijn dagboeken en met mogelijkheden tot contact met mij. Hij zou dat exemplaar aan zijn achterbuurvrouw geven, zij was een echte Molliser. 

Ik had thuis al voorwerk gedaan en een andere Google Site gemaakt met per plaats namen en adressen van bekende familienamen. Ik was van plan langs een aantal huizen te gaan, aan te bellen en een brief achter te laten, zie https://glarus2025.karlamulder.nl/

Het was een bijzondere woning (en niet duur om te huren): je kwam binnen in een halletje met gelijk rechts de badkamer. In het halletje was een kapstok en ruimte voor schoenen. Er hingen ook 2 paraplu's klaar.
Een halve trap op en je kwam op een overloopje met het toilet.
Nog een halve trap en je kwam op de 1e verdieping met keuken en woonkamer met grote TV (zonder TV signaal: "de meeste mensen komen voor de natuur" en zijn hier ook maar kort; we hadden evt via bluetooth kunnen kijken, maar er was ook geen internet) en eethoekje aan het raam.
Daarna kon je 2 trappen op naar de slaapkamer.
Er waren veel en grote planten in huis, bijzondere foto's en andere snuisterijen.
Bijzonder in de slaapkamer was het bed met een kartonnen bodem: ik had dat al eens eerder online gezien: https://www.kartent.com/collections/bedden
En veder mochten we de gehele tuin gebruiken en evt ook de jakoezie, maar dan moest hij hem de avond tevoren vullen en verwarmen. Dat vonden we niet zo duurzaam en niet gedaan dus.

Wandeling naar Rauti waterval

Mooie wandeling langs een stuk of vijf grote kruizen gezien met christelijke teksten zoals: zijn kruis dragen. En informatiebord dat dit een Kruisweg was. 

Door de regen van de afgelopen twee weken was een deel van de weg te nat (foto 2 hieronder). Gelukkig was er een smal geitenpaadje als alternatief. 

De wandeling zou ook naar het grote witte kruis bovenop de rots gaan, maar helaas hebben we dit paadje niet gevonden. Onze gastheer G. had ons nog wel gewezen op de steilte van dat laatste stuk en dat er touwen en ijzers waren. We hebben wel een paar touwen gezien langs de steile rots, maar dat was meer voor kletteraars en je wist dan ook niet hoe je verder moest.

Vreemd dat we geen wegwijzer vonden naar het immense witte kruis. Maarten probeerde het nog even iets hogerop, maar zag ook daar geen pad lopen.
Misschien hadden we nog veel hoger moeten gaan, maar we vonden het wel mooi geweest voor onze eerste dag.

Over het witte kruis, vertaald uit suedostschweiz.ch:
Näfels. – Reinhold Wick, voorzitter van de katholieke jeugdorganisatie Jungsodalen in Näfels, maakte dit in 1934 mogelijk. Samen met jongeren en vele vrijwilligers richtte hij het stenen kruis boven Näfels op. Als "Kruis van de Verlosser" was het bedoeld om de 1900e sterfdag van Christus te herdenken.

Het project was binnen enkele weken voltooid. Jongens en scouts sleepten zakken cement, zand en kloostersoep naar Plattenrank voor proviand. Een eenvoudige kabelbaan van de Rank naar de duizelingwekkende hoogte van de Kopf, zo'n 30 meter hoger, diende als transportmiddel voor de bekisting, het ijzer, het beton en het water. Omdat Rauti en Haslensee geen water hadden, moest het met een slibwagen worden aangevoerd.

Inauguratie in mei 1934

Op de avond van 13 mei 1934 marcheerde een lange processie onder leiding van bisschop Laurentius Mathias van Chur naar de Plattenrank voor de inwijding. De feestelijke vreugde en het enthousiasme werden echter overschaduwd door het tragische ongeluk dat Josef Landolt overkwam. Bij het hijsen van de elektriciteitskabel over de rots van Niederberg naar het kruis, schoot een steen los en raakte de leerling van de tekenaar dodelijk.