'S ochtends hebben we nog wat huizen bekeken in Mollis, waar Jan in 1854 op bezoek is geweest.
We hadden gisteravond al wat boodschappen gedaan bij de Spar voor Charly Tischendorf die om 11:30 zou komen lunchen/koffie drinken. Hij zou wat lekkers meenemen, wij zorgden voor de rest. Na ons rondje huizen kochten we bij de bakker nog brood.
Om 11:30 zaten wij klaar en precies op tijd kwam hij aan met tompoezen en drie hele lekkere fruittaartjes maar die mochten we pas na de lunch opeten, dat is gebruikelijk.
Als lunch hadden wij die schabzige kaas; een salade gemaakt van de kant en klare geraspte wortel met fijn gesneden dadel, fijn gehakte studentenhaver met een beetje olie en een beetje bouillon. We hadden ook een soort brie gevuld met gember kaas. Nespresso caramel cupjes met warme melk erin.
Heerlijke lunch en gezellig buiten onder de parasol die onze host voor ons had uitgevouwen, want dat was nog niet eenvoudig.
Maarten had hem ook om een extra tafeltje gevraagd zodat we nu heerlijk in de schaduw met voldoende ruimte konden zitten eten.
Om 12:30 uur vertrokken we met Charlys auto en rond 1:30 waren we met ons drieën in Glarus waar we de auto op loopafstand gratis konden parkeren. Maarten ging even mee het archief in en daarna naar een café waar hij de hele middag met één drankje mocht blijven zitten. Charlie en ik bleven in het heerlijk koele archief. We hoorden al snel dat onze contactpersoon Beat Maler nog andere dingen te doen had. Hij meldde zich anderhalf uur later weer.
De archiefmedewerker had van alles klaargelegd n.a.v. Charlys schriftelijke aanvraag. Hij had eigenlijk een beetje op de bonnefooi wat aangeklikt, dacht dat het interessant zou zijn. Zo was hem de term Paravicini-proces opgevallen.
Terwijl hij in een oud boek (schone witte handschoenen moesten aan!) precieze data opzocht van voorouders van Schindler. Ik ben daar niet zo in geïnteresseerd, dus las ik wat in het dossier.
De aanklacht was gedaan in 1828 door neef Emil Paravicini (de oom-zegger) van 2 broers Paravicini. Het betrof woekerrente en was gericht tegen zowel Bartholome (de geestelijk beperkte echtgenoot van Emilie Paravicini-Blumer) als het rijke raadslid Johannes, broer van Bartholome. Dit speelde in 1828. Johannes moest een boete betalen, op initiatief van zijn neef Bartholome Emil (mogelijk deze persoon).
Ook had Charly de complete correspondentie van Maria Georgina Schindler opgevraagd uit 1835 en nog later. Zij was de vrouw van de bekende Dietrich Schindler. Beiden zijn zeer ver verwijderde familieleden en het betrof o.a. correspondentie over geboortes van kinderen met haar zuster. Het leek mij allemaal niet interessant. Wel indrukwekkend archief waarbij ze alle brieven in de envelopjes bewaard hadden en je moest dat dus met handschoenen uitpakken en op dezelfde volgorde laten liggen.
Maarten kwam circa 4:45 bij ons langs in het archief, daarna gingen we een biertje drinken. Dat wel zeggen: Charly nam een alcohol houdend biertje en wij een alcoholvrij biertje op een terras in de buurt.
Daarna met de auto naar het hotel van Charly (City Hotel Glarnerland; in Näfels, op het industrieterrein ) waar we die avond hebben gegeten. Hij was van plan geweest in dat hotel te overnachten maar had een fout met de datum gemaakt en het hotel was vol. We hebben er wel een lekker Zigerkaas gerecht gegeten.
Het hotel had voor hem een ander hotel kunnen reserveren in Walenstadt. Dat was nog een half uur extra rijden (maps). In plaats van de volgende dag om 9 uur te vertrekken vanuit ons huis besloot hij daarom 's avonds laat nog om dat uit te stellen tot 10 uur 's ochtends. Op mijn aandringen ook wel, want hij was al 81 en had er al een flinke rit opzitten die ochtend (uit st Gallen). Ook wij waren wat moe geworden van alle indrukken.