14 aug (do): Mettmen of Garitchi see

Vanochtend met de bus van 9:30 naar Kies in 40 minuten,  een praktisch volle bus waarbij wij goed konden zitten. Vanaf Kies met de kabelbaan naar boven. Hier troffen wij direct al het grote hotel Mettmen en het prachtige meer Mettmen. Maarten moest even bellen en ik ging toen vlakbij het water naar de enorme hoeveelheid kleine visjes kijken. Af en toe kwam er eentje boven water en met een plonsje viel hij weer terug. 

We lazen de informatieborden direct bij het meer over dit enorme natuurgebied waar ook niets meer gejaagd mag worden. In het meer mag wel gevist, we zagen tenminste twee vissers. En ook mag je er zwemmen. Maar er waren maar een paar kleine kiezel strandjes en we hebben dit niet gedaan. 

In de verte aan de andere kant van het meer zagen we een soort koepel of theehuisje. Hier gingen we als eerste naartoe, het bleek een observatie hut.

Maarten zag een grote steenarend, verder hebben we alleen mormeltieren gehoord en geen andere bijzondere dieren gezien. Het meer is wel heel lieflijk gelegen tussen heel veel bomen, en struiken zoals blauwe bes. 

We liepen terug van de observatiehut en nu aan de andere kant van het meer tot we weer bij de stuwdam kwamen. Hier vandaan  lunchten we iets voorbij de informatieborden aan een picknicktafel in de schaduw. 

Daarna iets teruggelopen richting het Naturfreundehaus. Hier vlakbij begon zowel een moeras leerpad als een natuurleerpad. We kozen voor het natuurleerpad en lazen een bord over het laagveen moeras hier. Dit moeras wordt alleen gevoed door grondwater. 

We wilden eigenlijk wel wat drinken bij het natuurvriendenhuis maar het enige koele schaduwrijke plekje was vlakbij twee tafelvoetbalspelende kinderen. Zij waren best druk en we besloten maar iets te gaan drinken bij het grote hotel. Daar werden we niet gelijk bediend, maar hier was wel internet. Op alle andere plekken rondom het meer was er geen internet. Ik ontdekte dat de bus een half uur later al ging en vervolgens maar één keer per uur. Dus stapten we op en konden met de kabelbaan mee naar beneden.

Beneden aangekomen vertrok de bus al na 5 minuten. Weer een bijna volle bus die weer 40 minuten in de hitte naar Schwanden reed. Er was geen raampje open en het was benauwd. We stapten in het dorp uit en gingen eindelijk wat drinken in het Adler gasthof. Dit was er nog niet van gekomen. De serveerster wist te vertellen dat het gebouw 6 jaar geleden (?) flink was gerenoveerd en alleen de huidige afbeeldingen aan de wand waren overgebleven. En de menukaart die ik mee kreeg met een afbeelding van het oude Adler Gasthof.
Toen ik informeerde naar mensen die meer wisten over de geschiedenis en Schwanden noemde ze de 90-jarige vrouw Kindlimann. Bij mij ging een belletje rinkelen want Jan heeft in 1825 Johannes Kindlimann, horlogemaker, 1765-1827, bezocht in Wald. Hij was de tweede echtgenoot van Ursula Schindler, Jans tante. Uit tantes 1e huwelijk was geboren Johann Jakob Kern. Ursula en kindlimann kregen geen kinderen. Hij had nog wel een broer Hans Jacob en Hans Rudolf. 

De 90-jarige vrouw Kindlimann had vaak rondleidingen gegeven over de historie en dan dronken ze iets in het Gasthof Adler, daardoor kende de serveerster haar. Maar ze had vorig jaar een ongeluk gehad en was ermee gestopt. Ze had nog een broer van 93. Zij kwam vroeger nog vaak in het archief in Schwanden. Ik wist niets af van een archief in Schwanden.

Ik vroeg aan Claude wat er van het archief bekend was en ontdekte dat de twee broers Kindlimann het archief hadden gesticht, het was eenmaal per maand op zaterdagmiddag geopend, maar je kan ook op afspraak langskomen. Er was nu een expositie over de vroegere textielindustrie. Ik heb direct gebeld met de archivaris en afgesproken om de volgende ochtend langs te komen.

We deden nog wat boodschappen en waren om 17 uur thuis. Heel blij met de verkoeling in huis, want het was weer een ontzettend warme dag.